1. Οι γονείς πρέπει να αποδέχονται το παιδί τους και την ξεχωριστή του ιδιοσυγκρασία. Κανένα παιδί δεν μοιάζει με το άλλο και φυσικά το παιδί που φέρνουμε στον κόσμο δεν σημαίνει ότι θα είναι όπως το έχουμε φανταστεί και ονειρευτεί.
2. Να μην συγκρίνουν το παιδί με κανένα άλλο. Το παιδί χρειάζεται να ξέρει ότι δεν πρέπει να μοιάσει σε κανένα άλλο για να το αγαπούν και να το σέβονται. Αρκεί να είναι ο εαυτός του!
3. Να αφιερώνουν χρόνο στο παιδί και να συζητούν μαζί του για οτιδήποτε σημαντικό ή ασήμαντο π.χ. πως πέρασε την ημέρα του.
4. Να αγαπούν το παιδί τους χωρίς όρους και περιορισμούς. Δείχνουμε την αγάπη μας στο παιδί συνέχεια όχι μόνο όταν κάνει κάτι το οποίο μας αρέσει.
5. Να βάζουν όρια, κανόνες και να τα εφαρμόζουν χωρίς παρεκκλίσεις. Τα παιδιά χρειάζονται όρια για να νιώθουν ασφαλή. Η επιβολή ποινών είναι απαραίτητη όχι όμως ξύλο και λεκτικοί εξευτελισμοί. Σκοπός είναι να βοηθήσουμε το παιδί να αποκτήσει κρίση και όχι να νιώσει προσβεβλημένο και πληγωμένο.
6. Να προσφέρουν στο παιδί ένα ασφαλές περιβάλλον. Φροντίζουμε να μιλάμε στο παιδί μας για τους διάφορους κινδύνους που διατρέχει χωρίς υπερβολές και χωρίς να του δημιουργούμε φοβίες.
7. Να αφήνουν στο παιδί χώρο για πρωτοβουλίες. Με το να προλαβαίνουμε τα πάντα πριν από αυτό γι'αυτό, το μετατρέπουμε σε μια παθητική προσωπικότητα, όπου μαθαίνει να κάνει πάντα αυτό που του λένε οι άλλοι.
8. Να φροντίσουν για μια υγιή κοινωνική ζωή για το παιδί. Το παιδί έχει ανάγκη από φίλους, παιχνίδι και διασκέδαση. Είναι πολύ σημαντικό να νιώθει αποδεκτό από άλλα παιδιά κι όχι μόνο από ενήλικες.
9. Οι γονείς πρέπει να δείχνουν εμπιστοσύνη.
10. Να ενισχύουν το αίσθημα αυτοπεποίθησης.
11. Να του μαθαίνουν κοινωνικές αξίες.
12. Να συζητούν και να απαντούν σε οποιοδήποτε ερώτημα, ακόμα κι αν αυτό είναι πολύπλοκο.
13. Να αντιμετωπίζουν άμεσα τα προβλήματα του παιδιού, χωρίς να θεωρούν ασήμαντες τις ψυχολογικές μεταπτώσεις του.